Άνω Άκρο

Παθήσεις Ώμου - Αγκώνα - Καρπού

Τα χέρια μας είναι μοναδικά και ευπροσάρμοστα και το άνω άκρο είναι εκεί για να τα στηρίξει και να τα τοποθετήσει όπου υπάρχει ανάγκη. Τα χέρια χρησιμοποιούνται για τη στήριξη, τη μεταφορά, την εξερεύνηση (στερεογνωσία) αλλά και την έκφραση. Το άνω άκρο είναι ένα άκρως κινητικό και λειτουργικό κομμάτι του σώματος και είναι απαραίτητο για τις περισσότερες καθημερινές ανάγκες.

Οι αυξημένες απαιτήσεις για τη χρήση του, καθώς και η αυξημένη κινητικότητα του έχουν ως αποτέλεσμα τους συχνούς τραυματισμούς του. Αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να είναι μια απλή μυϊκή κάκωση ή μυϊκή ανισορροπία που επηρεάζει όλη την κινητική αλυσίδα του άκρου και προκαλεί επώδυνο ερέθισμα, μια συνδεσμική κάκωση, ένα νευρολογικό τραυματισμό με εμπλοκή περιφερικών νεύρων ή ακόμη και ένα κάταγμα.

Ο παγωμένος ώμος, το σύνδρομο προστριβής, η τενοντίτιδα στροφικού πετάλου (υπερακανθίου – υπακανθίου), η θυλακίτιδα ώμου, η αστάθεια ώμου, η κάκωση επιχείλιου χόνδρου (τύπου SLAP), η επικονδυλίτιδα του αγκώνα (Golf Elbow & Tennis Elbow) και το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (Τενοντίτιδα De Quervain's) είναι τα πιο συνηθισμένα περιστατικά που περνούν την πόρτα του φυσικοθεραπευτή.

Η φυσικοθεραπεία στο άνω άκρο είναι απαιτητική και έχει ως στόχο τη διατήρηση πλήρους και ανώδυνου εύρους κίνησης. Αυτό γίνεται με διάφορους τρόπους και συνδυασμούς τεχνικών και φυσικών μέσων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πάθηση του παγωμένου ώμου όπου η παθητική κινητοποίηση και διάταση είναι πολύ βασικά κομμάτια της θεραπείας, όπως και η αναλγητική προσέγγιση της κρυοθεραπείας και της ηλεκτροθεραπείας για την αναστολή του παθολογικού σήματος που προκαλεί εξαιρετικά έντονο πόνο και δυσκαμψία.

Τα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης, παράλληλα, είναι πολύ χρήσιμα, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις επικονδυλίτιδας του αγκώνα και ανισορροπίας των μυών του ώμου, στα οποία μετά την αρχική αναλγητική προσέγγιση, η ενδυνάμωση και η ανάκτηση της ελαστικότητας των ιστών είναι καίριας σημασίας.