Σύνδρομα Υπέρχρησης
Χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή σε ομάδες μυών, τενόντων, συνδέσμων ή ακόμα και οστών
Το σύνδρομο υπέρχρησης
Τα σύνδρομα υπέρχρησης είναι μια κατηγορία παθήσεων οι οποίες χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή σε ομάδες μυών, τενόντων, συνδέσμων ή ακόμα και οστών. Αυτή η φλεγμονή προέρχεται από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση, κατά τη διάρκεια της καθημερινότητας, κυρίως λόγω αθλητισμού ή επαναλαμβανόμενης επαγγελματικής δραστηριότητας. Αυτές οι φλεγμονώδεις καταστάσεις συνήθως χαρακτηρίζονται από έντονο πόνο, περιορισμό κινητικότητας, οίδημα και περιόδους έξαρσης και ύφεσης ανάλογα την περίπτωση.
Τα σύνδρομα υπέρχρησης κυρίως προσβάλουν τις μεγάλες αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων, αλλά δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν και στη σπονδυλική στήλη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το αυχενικό σύνδρομο και το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, που ταλαιπωρούν έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων, οι οποίοι εργάζονται καθημερινά για πολλές ώρες μπροστά σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα παραπάνω σύνδρομα έχουν ως βασικά συμπτώματα τους πονοκεφάλους, τις ημικρανίες, τα μουδιάσματα στα χέρια και τους πόνους στην πλάτη και τον αυχένα.
Ένα άλλο γνωστό παράδειγμα συνδρόμου υπέρχρησης εντοπίζεται σε ανθρώπους που εργάζονται ως οδηγοί φορτηγών, λεωφορείων, ταξί και γενικά ανθρώπων που οδηγούν αρκετά. Λόγω κακής στάσης σώματος και πολύωρης καθιστικής θέσης σε συνδυασμό με έλλειψη γυμναστικής υποφέρουν από πόνο μέσης, οσφυαλγία και ισχιαλγία. Πόνοι χρόνιοι, έντονοι, παρατεταμένοι, με δυσκαμψία κατά την έγερση και μουδιάσματα κατά μήκος του ποδιού, που μερικές φορές φτάνουν μέχρι κάτω στο πέλμα.
Τέλος, τα κλασικά σύνδρομα υπέρχρησης των άκρων συνδέονται με επαγγέλματα, δραστηριότητες ή αθλητές που εμφανίζουν φλεγμονή, πόνο και τραυματισμό λόγω έντονης επανάληψης μιας συγκεκριμένης κίνησης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της καθημερινής ζωής είναι αυτά του υδραυλικού, του μαραγκού ή του τενίστα που συχνά εμφανίζουν πόνο στον αγκώνα (tennis elbow). Άλλο κλασικό παράδειγμα είναι αυτό του ελαιοχρωματιστή, του ηλεκτρολόγου ή του ακοντιστή που εμφανίζουν τενοντίτιδα στον ώμο με πόνο και δυσκαμψία και τέλος του μαραθωνοδρόμου, της γυμνάστριας και του ταχυδρόμου που εμφανίζουν συχνά τροχαντερίτιδα στο ισχίο, χονδροπάθεια στο γόνατο ή τενοντίτιδα στον αχίλλειο τένοντα λόγω υπέρχρησης.
Ο στόχος της φυσικοθεραπείας στις περιπτώσεις αυτές είναι να μειώσει αρχικά τις περιόδους έξαρσης του πόνου και της φλεγμονής και με σωστά πρωτόκολλα επανεκπαίδευσης να επαναφέρει τους καταπονημένους ιστούς στην φυσιολογική τους κατάσταση.
Βασικό κομμάτι της φυσικοθεραπείας, στο τελικό στάδιο θεραπείας, είναι η ενδυνάμωση και θωράκιση της πάσχουσας περιοχής, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο φαύλος κύκλος της επανεμφάνισης των συμπτωμάτων κατά την επιστροφή στην καθημερινότητα.